28η Οκτωβρίου

\

Φιλοξενία σε Ιερατική Οικία

Ένας πολύ ευλογημένος Ιερέας με φιλοξένησε σήμερα στο Ναό και κατόπιν και στο σπίτι του για Γεύμα. Μορφωμένος, επιμελής, ζηλωτής και πολύτεκνος.

Μένει στα περίχωρα της Ραφήνας.

Στη γωνιά του κήπου Ελληνική Σημαία.
Μονίμως ανηρτημένη, αναπεπταμένη.. 
 

Και μέσα στον πανθαύμαστο αγώνα του, έχει ενεργοποιηθεί για αυτάρκεια της οικογενείας του.. 

Ανέπτυξε στον περίβολο του σπιτιού του καλλιέργεια κηπευτικών, καθώς και διατροφή πουλερικών, κουνελιών, αλλά και φροντίδα σε 3-4 κατσικούλες (περιμένει σύντομα και γενητούρια), εξασφαλίζοντας έτσι το γάλα, τυρί, γιαούρτι, κρέμες, αυγά, κρεατικά των παιδιών του..

Το ακόμη σπουδαιότερο είναι ότι τα παιδιά του ολοπρόθυμα συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή και έχουν εκπαιδευθεί άριστα!

Μάλιστα έχουν αναπτύξει και μεγάλη οικειότητα με τα δύο τσομπανόσκυλα, που "φρουρούνε" την μικρή αυτή "κτηνοτροφική μονάδα"!!


Μπορείτε να δείτε μερικές φωτο, αλλά και εκ του φυσικού τα ολόλευκα μαντρόσκυλα να απολαμβάνουν την τροφή τους..

Εντυπωσιάσθηκα!

Τί οικονομική κρίση, που λέμε, και αδιέξοδα και κακοδαιμονία!..

Αν ο άνθρωπος έχει μέσα του σπίθα ζωής.. Ακτίνα Χάριτος!..

 

Μην τον φθονήσετε, σας παρακαλώ. 
Μην τον βασκάνετε...
Μιμηθείτε τον, όπως μπορείτε!

Και εύχεσθε να το κραταιώνει ο Πανάγαθος Θεός. 
Εκείνος, που ανταμείβει πλουσίως τους φιλότιμους αγωνιστές της ζωής αυτής..

   

 

Φιλοξενία σε Ιερατική Οικία

Ένας πολύ ευλογημένος Ιερέας με φιλοξένησε σήμερα στο Ναό και κατόπιν και στο σπίτι του για Γεύμα. Μορφωμένος, επιμελής, ζηλωτής και πολύτεκνος.
Μένει στα περίχωρα της Ραφήνας.
Μέσα στον πανθαύμαστο αγώνα του, έχει ενεργοποιηθεί για αυτάρκεια της οικογενείας του, ανέπτυξε στον περίβολο του σπιτιού του καλλιέργεια κηπευτικών, καθώς και διατροφή πουλερικών, κουνελιών, αλλά και 3-4 κατσικούλες, εξασφαλίζοντας έτσι το γάλα, τυρί, γιο΄ρτι, κρέμες, αυγά, κρεατικά των παιδιών του.
Το ακόμη σπουδαιότερο είναι ότι τα παιδιά του ολοπρόθυμα συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή και έχουν εκπαιδευθεί άριστα!
Μάλιστα έχουν αναπτύξει και μεγάλη οικειότητα με τα δύο τσομπανόσκυλα, που "φρουρούνε" την μικρή αυτή "κτηνοτροφική μονάδα"!!
Μπορείτε να δείτε μερικές φωτο, αλλά και εκ του φυσικού τα ολόλευκα μαντρόσκυλα να απολαμβάνουν την τροφή τους..
Εντυπωσιάσθηκα!
Τί οικονομική κρίση, που λέμε, και αδιέξοδα και κακοδαιμονία!..
Ας ο άνθρωπος έχει μέσα του σπίθα ζωής.. Ακτίνα Χάριτος!.. 

Σπουδαία Τροπάρια της Αγ.Σκέπης

Ἦ­χος δ´. Ἅ­πας γη­γε­νής.

Στίχ. Ἄγ­γε­λοι καὶ ἄν­θρω­ποι τὴν σε­πτήν σου, Σκέ­πην τι­μῶ­μεν Δέ­σποι­να,
πάν­τας γὰρ σκέ­πεις ἐν ταύ­τῃ, τοὺς σὲ πι­στῶς ἀ­νυ­μνοῦν­τας.

Μνεί­αν ἱ­ε­ράν, εἰς δό­ξαν καὶ αἴ­νε­σιν τῶν θαυ­μα­σί­ων σου, ἄ­γει Πα­να­μώ­μη­τε, ἀ­γαλ­λο­μέ­νη ἡ Ἑλ­λὰς σή­με­ρον, καὶ πί­στει κα­τα­φεύ­γό­υ­σα ὑ­πὸ τὴν Σκέ­πην σου, ἐκ­βο­ᾷ σοι· Σκέ­πε με καὶ φύ­λατ­τε, ἄ­χρι βί­ου τερ­μά­των Πα­νύ­μνη­τε.

Στίχ. Ἄγ­γε­λοι καὶ ἄν­θρω­ποι τῆς Πα­νά­γνου, τὴν Σκέ­πην με­γα­λύ­νο­μεν·
σκέ­πει γὰρ αὕ­τη καὶ σῴ­ζει, πάν­τας τοὺς ταύ­την τι­μῶν­τας.

Ὅ­λῃ τῇ ψυ­χῇ, συ­νήλ­θο­μεν Ἄ­χραν­τε τῇ θεί­ᾳ Σκέ­πῃ σου, αἶ­νον χα­ρι­στή­ρι­ον, εὐ­γνω­μο­σύ­νῃ θερ­μῇ προ­σά­γον­τες, ὅ­τι ἡ­μᾶς ἐ­ξέ­λε­ξας εἰς πε­ρι­ποί­η­σιν, καὶ ἐν πᾶ­σι, πε­ρι­έ­πεις Δέ­σποι­να, καὶ δι­έ­πεις καὶ σῴζεις ἐκ θλί­ψε­ων.

Στίχ. Ἄ­χραν­τε Παρ­θέ­νε Θε­ο­κυ­ῆ­τορ, τὴν ποί­μνην σου πε­ρί­σῳζε,
σκέ­που­σα ταύ­την σῇ Σκέ­πῃ, καὶ προ­νο­οῦ­σα ἐν πᾶ­σιν.

Ὕ­περ­θεν Ἁ­γνή, καὶ κύ­κλῳ τοῦ Ἔ­θνους σου τὴν θεί­αν Σκέ­πην σου, οἷ­α πε­ρι­τεί­χι­σμα, ἔ­χε Παρ­θέ­νε, πλού­τῳ χρη­στό­τη­τος· ἐ­μοὶ δὲ τῷ τοὺς ὕ­μνους σοι ἤ­δη ὑ­φά­ναν­τι, δί­δου Κό­ρη, φω­τι­σμόν καὶ ἔλ­λαμ­ψιν, καὶ πται­σμά­των τὴν ἄ­φε­σιν δέ­ο­μαι.

Εθνική Εορτή

Άμες δε τοις κείνων ίχνεσιν ορθοί επόμεθα!..

Τότε και τώρα..

Τότε, με υψηλό αίσθημα τιμής και ιστορικής ευθύνης, είπαμε ΟΧΙ.
Τώρα, δεν παύουμε να προσκυνούμε ως ευτελείς ραγιάδες.. 
μόνο την καλοπέρασή μας μη χαλάσουμε..

σκιτσογράφος Κώστας Γεωργιάδης
http://kostas-cartoonist.blogspot.gr

.

.

.

.

Ελεημοσύνη

Πριν από 10 χρόνια υποστήριζα ότι σε κάθε ζητιάνο, που μας κόβει το δρόμο θα πρέπει να δίνουμε «κάτι».

Το στήριζα στην αγιογραφική προτροπή: «τω ζητούντι σε δίδου». «Μην αρνιέσαι ολότελα σε άνθρωπο που σου ζητάει».

Θυμούμαι χαρακτηριστικά τότε, σε μια συζήτηση που εξέφρασα την άποψή μου αυτή, ένας συνομιλητής αντείπε, αντιπροτείνοντας: «εγώ θα δώσω, αν κάποιος με πείσει ότι αξίζει και είναι ανάγκη πραγματική να του δώσω».

Με το πέρασμα των χρόνων και ενώ το φαινόμενο της επαιτείας έχει χτυπήσει κόκκινο, καθώς προστέθηκαν στους εντόπιους ζητιάνους και πλήθος από λαθρομετανάστες, κι ακόμη-ακόμη ολοφάνεροι ναρκομανείς που αποζητούν τη δόση τους, άρχισα να προβληματίζομαι και να αναθεωρώ την πρώτη σκέψη μου.

Σήμερα, βγαίνοντας για οποιαδήποτε εργασία, θα πρέπει να έχεις ειδικό πορτοφόλι με ψιλά για να σκορπίζεις στους «επαγγελματίες» ζητιάνους, δηλαδή προφανώς να είσαι ιδιοκτήτης ή έστω μέτοχος του κρατικού νομισματοκοπείου!

Προσαρμόστηκα, λοιπόν, κι εγώ στην πρόταση «θα δώσω σε όποιον κρίνω ότι έχει πραγματική ανάγκη και το αξίζει». Άνθρωπος χωρίς πόδια, χωρίς χέρια, αλλά περαιτέρω -μη σας φανεί παράξενο- και άνθρωπος που έχει γλυκό στόμα και ταπεινή, ζεστή καρδιά που σε ζωογονεί με καλοσύνη και ειλικρινείς ευχές του. Όπως προσφέρεις φιλοδώρημα στον μουσικό του δρόμου, κι άλλοι στον ζογκλέρ στις διαβάσεις των φαναριών, μόνο και μόνο για τον κόπο τους και κάποια κοινωνική προσφορά, που μας φτιάχνει τη διάθεση.

Πρόσφατα όμως, συνάντησα και μια άλλη περίπτωση, που αξίζει την συμπάθεια και την συμπαράστασή μας, καθώς προσφέρει εκεί στο πεζοδρόμιο «θεολογικό και εποικοδομητικό.. κήρυγμα»!

Στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως 59, στην Καισαριανή, έξω από το Ταχ.Ταμιευτήριο.

Αυθόρμητα κοντοστάθηκα, τον άκουσα με πολλή ικανοποίηση και ψυχική μου ωφέλεια και του απέθεσα τον οβολό μου, πολύ ευχαρίστως, 1 ευρώ..

Ακούστε τον κι εσείς και θα με δικαιώσετε. Πραγματικά χαριτωμένος και αξιοσυμπάθητος.

"Εξηντάρης ειμαι άνεργος κατεστραμένος και με πολλά προβληματα στην οικογένειά μου. Ειτε καποια εργασία είτε ένα μικρο χέρι βοηθείας, εκ της καταστροφής που συντελείται σε όλους μας, ρε παιδιά. Υγεία να έχετε.  Φέρτε τα ήθη και έθιμά μας αδέλφια, γιατί κατοικεί και ο Χριστός κοντά μας. Ελλάδα ήσουν κάτοικος Χριστού και Ευρώπη απ’ όσο κατάλαβα κάτοικος Αντίχριστος.  Την κατανόηση.. Φέρτε τα ήθη και έθιμά μας. Εκ του Αγίου Όρους, γιατί κατοικεί και ο Χριστός κοντά μας αδέλφια, στην παρθένο γη μας, στο μικρό κρατίδιό μας, που το δώσαμε στον Αντίχριστο.  Την κατανόηση αδέλφια τη συμπαράστασή σας..  Εκ της ανεργίας και της καταστροφής, που μας οδήγησαν και συνεχείται, άλλοι ανθρώποι, κι άλλους μας κάνανε..  Την κατανόηση αδέλφια, την συμπαράσταση"..  

 

Να διευκρινίσω ότι η φωτό παρουσιάζει έναν άλλον ζητιάνο στη Βουλγαρία, ο οποίος διαθέτει τις προσφορές των συνανθρώπων του σε περαιτέρω ανάγκες πτωχών αδελφών.

.

.

.

Αντικληρικό πνεύμα και έσχατος παραλογισμός..

.

.

.

.

Βραδυνή Λειτουργία

Χθες βράδυ λειτούργησα στο μικρό εκκλησάκι των Αγίων Πάντων.

Έβρεχε καταρρακτωδώς, αλλά ήρθαν 30 ψυχές.

Πριν αρχίσει η Ακολουθία, παρεκάλεσα τους πιστούς να βάλουν τον καλύτερο εαυτό τους, για να λατρεύσουμε τον Παντοκράτορα «μετά αιδούς και ευλαβείας».

Διευκρινίζω: 

Το «αιδώς» αναφέρεται στην εξωτερική συμπεριφορά του ανθρώπου: Συνεσταλμένα, ντροπαλά.. 

Το «ευλάβεια» προτρέπει για εσωτερική αίσθηση και βίωμα συμμετοχής.

Είπα και κάποια παραδείγματα. Ψίθυροι, μετακινήσεις, τα κινητά τηλέφωνα!! προπαντός..

Είπα και δυό λόγια για τους Αγίους της ημέρας, που θα τιμήσουμε με τα τροπάριά τους.

Οι ευλογημένοι άνθρωποι το Θεού φιλοτιμήθηκαν.

Ανάσα δεν ακουγόταν.

Ένοιωθα μόνο σκιές, μόνο ψυχές, στο χώρο του Ναού.

Και Αγγέλους! 

Σιωπηλούς κι αυτούς, κατανενυγμένους..

Δεν έχω ζήσει στο 30 χρόνια ιερωσύνης μου τέτοια μεταρσίωση, τέτοια γαλήνια αναγωγή στα υπερκόσμια..

.

Φθινοπωρινή εικόνα..

Ο Ζωγράφος -Σπύρος Βασιλείου- «φωτογράφησε» με το χρωστήρα του τόσο πετυχημένα μια όψη της σύγχρονης Αθήνας.

Ο Παρθενώνας δεσπόζει στο βάθος. Αναγαλλιάζουμε.

Μπροστά το Θέατρο Ηρώσου του Αττικού. Όμορφο δέσιμο μεταξύ τους.

Στο πρώτο-πρώτο πλάνο, παραδοσιακά ελληνικά σπίτια. Δένουν κι αυτά τόσο αρμονικά, χαριτωμένα.

Αρχαία Ελλάδα των ιδανικών και νέοι έλληνες απλοί και νοικοκυρεμένοι..

Αλλ’ αίφνης ..μια κεραία τηλεόρασης ξεπροβάλλει. Ορθώνεται αδιάντροπα και κραυγάζει ακαλαίσθητα στο φόντο του πανέμορφου, γαλήνιου Αττικού ουρανού.

Ανατριχίλα!..

Αλήθεια, πόσο ξένος είναι για μας ο τεχνολογικός πολιτισμός, τα άκοσμα και άγαρμπα στολίδια του.

Πόσο αποτρόπαιο επίσης, ενστικτωδώς, το σύμβολο του ψυχαναγκασμού και του αφιονισμού..

Οι νεοέλληνες, βρισκόμαστε τα χρόνια αυτά σε βαρύ κώμα.

Αλλά ζούμε!

Έχουμε κριτήριο ζωής. Ακόμη..

Δόξα τω Θεώ. Έχουμε ελπίδα.  

.

.

.

.