π.Συμεών Κραγιόπουλος

Εκδημία Γέροντος

Με την εκπνοή του Σεπτεμβρίου εκοιμήθη ο γηραλέος και σεβάσμιος π. Συμεών Κραγιόπουλος. Έχοντας ζήσει χρόνους μακρούς με τις ποικίλες και σοβαρές ασθένειες που έφερε αγόγγυστα (παρακαλώντας, όπως μας έλεγε, να του δώσει ο Κύριος χρόνον μετανοίας), εξεδήμησε σήμερα τα ξημερώματα προς την ‘αγήρω λήξιν’. Από το 1967, όταν για πρώτη φορά ο πατέρας μου μου υπέδειξε να εξομολογούμαι σ’ αυτόν, μέχρι όσο άντεχαν οι δυνάμεις του, άκουγε όσα είχα να του λέω κάθε τόσο, συμβούλευε, παρηγορούσε, μεσίτευε. Ακάματος στο έργο του ‘Σχολείου του Χριστού’, έκανε αμέτρητες ομιλίες, αναρίθμητες συνάξεις για μικρούς και μεγάλους, πλήθος ακολουθιών, και ‘χωρίς των παρεκτός’ ‘ουκ επαύετο μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον ημών’ των χιλιάδων που προσερχόμασταν για εξομολόγηση. Είχαμε την ευλογία να ψάλουμε μαζί του τόσες αγρυπνίες, να ακούσουμε τόσους λόγους οικοδομής, να κάνουμε εκδρομές, να προσκυνήσουμε τους Αγίους Τόπους. Μας καθοδήγησε με τις συμβουλές και τις προσευχές του στις σπουδές, στην εργασία, στην όλη ζωή μας. Του οφείλουμε τόσα πολλά, χρωστούμε ακόμη περισσότερα που δεν επράξαμε. Ας συνεχίσει να προσφέρει τις δεήσεις του για όλους και στο επουράνιο Θυσιαστήριο, όπως έκανε τόσες δεκαετίες επί γης. «Από μακριά θα είμαι δέκα φορές πιο κοντά σας», έλεγε παλιότερα σε όσους κατά καιρούς τον καλούσαν σε κάποιο γάμο, και ο λόγος του αυτός ισχύει και για την αναχώρησή του. Είθε πάντα να τον νιώθουμε κι εμείς δίπλα μας. Αιωνία η μνήμη του!  

 

Οι φωτογραφίες είναι από την Πρωτοχρονιά του 2013, κατά την κοπή της βασιλόπιττας, 

μια από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του.

http://antonispapagiannis.blogspot.gr/2015/09/blog-post_30.html

 

 

 

 

Πέμπτη, 1 Οκτωβρίου 2015

Χαρμολύπη

Υποδεχθήκαμε τον Οκτώβριο μέσα σε μια ατμόσφαιρα διαφορετική. Από χθες το πρωί αυτό που συνείχε όλους, συγγενείς, γνωστούς και φίλους, ήταν η εκδημία του π. Συμεών, όπως είπαμε χθες. Και να που το γεγονός ‘πάντας συνηγάγετο προς ευφροσύνην’. Παράδοξο, αλλά αληθινό: πώς ένα κατά κόσμον πένθιμο συμβάν, ο θάνατος, γίνεται πηγή τόσης πνευματικής αγαλλιάσεως για τόσο πλήθος. Χιλιάδες άνθρωποι συνέρρευσαν από κοντά και μακριά για να προσκυνήσουν το σκήνωμα του γέροντα, να τον δουν για τελευταία φορά, να αφουγκρασθούν σιωπηλοί την ανάγνωση του ευαγγελίου, να παραστούν στην ολονύκτια αγρυπνία, να παρακολουθήσουν την μεγαλειώδη και τόσο κατανυκτική εξόδιο ακολουθία εις μοναχούς και ιερείς, να συνοδεύσουν την εκφορά και την ταφή, να θυμηθούν και να μοιρασθούν προσωπικές εμπειρίες από την ποιμαντική τους σχέση με τον εκλιπόντα. Κάποιοι ήρθαν από την Αθήνα με βραδινή πτήση και έφυγαν με πρωινή, μόνο για να γευθούν το γεγονός και να φύγουν με μια τελευταία ευλογία ασπαζόμενοι το χέρι του. Τα υμνολογικά κείμενα συγκλονιστικά: δεν λειαίνουν ούτε ωραιοποιούν τον θάνατο, τον βλέπουν ως τραγική συνέπεια της πτώσης και όχι ως μέρος της αρχικής φύσης του ανθρώπου, αλλά διαπνέονται από την ελπίδα στο άπειρο έλεος του Θεού. Για όσους έδωσαν ήδη στον κόσμο αυτό την μαρτυρία της αγίας βιοτής, η ελπίδα της αιωνίου αναπαύσεως γίνεται βεβαιότητα και η ανθρώπινη λύπη δίνει τη θέση της στη χαρά για την είσοδο του εκλιπόντος ‘εις την χαράν του Κυρίου του’.

     Την ευχή του να έχουμε όλοι. Χριστός ανέστη!

 http://antonispapagiannis.blogspot.gr/2015/10/blog-post.html

Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Ἀρχιμανδρίτης Συμεών Κραγιόπουλος

Πρίν λίγες ἡμέρες ἕνας ἄριστος Κληρικός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἕνας λαμπρός ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, ἕνας «ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ», ἕνα φωτεινό ἀστέρι μετέστη ἀπό τήν γῆ πρός τόν οὐρανό, ἀπό τά ἐπίγεια στά ἐπουράνια, ἀπό τό ἐπίγειο θυσιαστήριο στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο. 

Εἶχα τήν εὐλογία νά τόν γνωρίσω ἀπό τήν ἀρχή τῆς ποιμαντικῆς δράσεώς του στήν Θεσσαλονίκη, ὅταν ἤμουν φοιτητής στήν Θεολογική Σχολή. Ἐρχόταν στήν Θεολογική Σχολή καί παρακολουθοῦσε μέ σεμνότητα τά μεταπτυχιακά μαθήματα πού παρέδιδαν οἱ καθηγητές καί τόν ἄκουσα μερικές φορές σέ ὁμιλίες πού ἔκανε, κατ' ἀρχάς στήν αἴθουσα τοῦ Χριστιανικοῦ σωματείου «Ὁ Φάρος» καί σέ αἴθουσες Ἐνοριῶν γιά διάφορα πατερικά ζητήματα.

Τά μετέπειτα χρόνια δέν παρακολουθοῦσα πολύ τήν δράση του, γιατί ἐν τῷ μεταξύ ὑπηρετοῦσα ὡς Ἱεροκήρυξ στήν Ἔδεσσα, ἀλλά πληροφορούμουν γιά τό εὖρος τῆς ποιμαντικῆς του διακονίας στήν Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Ἦταν ἄριστος λειτουργός, πού λειτουργοῦσε συνεχῶς, καί μάλιστα ἦταν ἐκεῖνος πού καθιέρωσε τίς νυκτερινές Λειτουργίες, ὡσάν ἡμιαγρυπνίες. Ὡς ὁμιλητής ἦταν ἐπαγωγικός καί κυρίως ἐντυπωσίαζε μέ τόν βιωματικό λόγο του, ἀφοῦ ἁπλές λέξεις ὅταν λέγονταν ἀπό ἐκεῖνον ἀποκτοῦσαν ἰδιαίτερο νόημα. Ἦταν ἄριστος ἐξομολόγος πού μετέδιδε στέρεη γνώση καί αὐθεντικές συμβουλές γιά τήν πνευματική ὡρίμανση τοῦ ἐξομολογουμένου καί ἦταν εὔστοχος στήν πνευματική καθοδήγηση τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ π. Συμεών ὁμοίαζε μέ ἐργατική μέλισσα, πού περιόδευε ὅλο τόν κόσμο καί κυρίως στίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, γιά νά ἀποκομίζη τό νέκταρ, δηλαδή νά συγκεντρώνη ἀπό τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, κάθε φυλῆς καί ἔθνους, ὅ,τι νόμιζε ὡς καλό καί νά τό μεταφέρη στά πνευματικά του παιδιά. Σέ μιά τέτοια ἀποδημία του τόν συνάντησα ἤ μᾶλλον μέ βρῆκε στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ στό Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας, ὅπου ἦλθε γιά νά γνωρίση τόν Γέροντα Σωφρόνιο καί νά λάβη τήν εὐλογία του. Παρέμεινε ἕνα βράδυ στό Μοναστήρι τήν πρώτη ἐκείνη φορά, καί ἀμέσως κατάλαβε ὅτι παρά τήν ἁπλότητα τῶν κτισμάτων κάτι βαθύ ὑπάρχει ἐκεῖ καί αὐτό, ὅπως μοῦ εἶπε, ὀφείλεται στό «πνευματικό βάθος τῆς προσωπικότητας τοῦ Γέροντος».

Ζοῦσε μοναχικά στόν κόσμο, ἀγαποῦσε τόν μοναχισμό, ἦταν ἐκφραστής ἑνός, θά ἔλεγα, «ἀστικοῦ ἡσυχασμοῦ» καί σέ αὐτό ὀφείλονται τά δύο Μοναστήρια πού ἵδρυσε, ὅπου μονάζουν δικά του πνευματικά παιδιά, πού ἀσκοῦνται στήν μοναχική πολιτεία μέ γνήσιο ὀρθόδοξο μοναχικό πνεῦμα, μέ ὀρθόδοξο φρόνημα καί ἐκκλησιαστική συνείδηση.

Ὁ π. Συμεών Κραγιόπουλος διακρινόταν γιά τήν εὐγένεια τοῦ χαρακτῆρος του, τήν ψυχική του ἠρεμία, τήν πνευματική του ἰσορροπία, τήν γλυκύτητα τῆς συμπεριφορᾶς του, τήν συνεχῆ ἐργατικότητά του, τήν πατερική σύνεση καί σοφία, τό μειλίχιο τοῦ λόγου του, τήν ἀγάπη του στόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους, τόν σεβασμό στό ἐκκλησιαστικό πολίτευμα, τήν ὑπακοή στούς Ἐπισκόπους, τήν πληρότητα τῆς ζωῆς του, τήν θυσιαστικότητα τῆς ἀγάπης του, τό φιλακόλουθό του καί πολλά ἄλλα.

Ἦταν ἕνας Κληρικός ἄξιος τῆς ἀποστολῆς του, πού ἐλάμπρυνε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί κατά λόγο δικαιοσύνης θά λαμπρύνη καί τήν οὐράνια Ἐκκλησία. Τέτοιοι Κληρικοί σάν τόν π. Συμεών Κραγιόπουλο τιμοῦν τό τίμιο ράσο, δοξάζουν τόν Θεό, ἐπαινοῦν τήν Ἐκκλησία.

Τά πνευματικά του παιδιά καί ὅσοι τόν γνώρισαν θά στενοχωροῦνται ἀπό τήν ἐπίγεια ἀπουσία του, ἀλλά θά χαίρωνται, γιατί ὁ σπάνιος καί λαμπρός Πνευματικός Πατέρας τους θά ἱερουργῆ στό ὑπερουράνιο θυσιαστήριο καί θά προσεύχεται γι' αὐτούς καί γιά ὅλο τόν κόσμο.

Αἰωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ τοῦ λαμπροῦ Κληρικοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.–

Περιοδικό Εκκλησιαστική Παρέμβασις. Τεῦχος 231 - Ὀκτώβριος 2015

Ἱερά Μητρόπολις Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου.

http://www.parembasis.gr/index.php/menu-teyxos-231/4300-2015-231-10

Ταπείνωση, Αφάνεια, Σιωπή..

αναγράφει στο Μνήμα του.

Περίληψη και απόσταγμα ζωής..

Αυτά τον εδόξασνα εν Κυρίω..

  Τρισάγιο στον Τάφο του Οσίου Γέροντα από ομήγυρη αφοριωμένων θυγατέρων του..

ανθρώπινο χαμόγελο..

μέσα στην καθημερινότητά μας, σαν μέσα σε κυλικείο..

Κύμα Μετανάστευσης

Φαινόμενο των καιρών μας.

Που δημιουργεί φοβερούς και αγωνιώδεις προβληματισμούς.

Τί συμβαίνει άραγε;

Τί σημαίνει όλο αυτό το κύμα των ξένων, αλλογενών, αλλοπίστως, σχεδόν πάντα απολιτίστων, ανθρώπων, που μας έχουν κατακλύσει;  

Τί δέον γενέσθαι; 

Θα μας πνίξουν!! 

Είμαστε, που είμαστε πνιγμένοι στα χρέη και την κακομοιριά.. 

Τί σχεδιάζουν τα σκοτεινά κέντρα της Νέας Τάξης, ξεσηκώνοντας τους λαούς της Ασίας και Αφρικής, και εξωθώντας τους να εισβάλουν στον τόπο μας;.. 

Πώς θα μπορέσουμε να τους αναχαιτίσουμε; 

Τί πρέπει να επινοήσουμε για τους τακτοποιήσουμε, όσο πιο ανώδυνα;; 

Μιλούν οι πολιτικοί, μιλούν οι ηγέτες της Ευρώπης, μιλούν οι Κομματάρχες, μιλούν οι φιλόσοφοι, μιλάει ο λαός, ιδίως στα νησιά, όπου ξεμπαρκάρουν και τις γειτονιές, όπου ξεβράζονται οι δυστυχείς αυτοί συνάνθρωποί μας.

Θέλω να ξεκινήσουμε από μια άλλη οπτική.

Να το φιλοσοφήσουμε λίγο γενικότερα το θέμα.

Μετακινήσεις λαών ποτέ δεν έπαυσαν να υπάρχουν στην ανθρωπότητα και μάλιστα στη λεκάνη της Μεσογείου.

Παραθέτω ενδεικτικά λίγους χάρτες του 4^ου, 5^ου, 7^ου, 9^ου, 11^ου αιώνος μετά Χριστόν.

Γότθοι, Ούννοι, Άραβες (τρομερή εξόρμηση των λαών της Ανατολής), Σλαύοι, Βούλγαροι, Άβαροι κοκ

Και οι πολιτισμένοι λαοί, να υποφέρουν. Τα έργα τους να καταστρέφονται. Οι λαοί να αποδεκατίζονται. Το βιωτικό και πολιτισμικό επίπεδο να υποβαθμίζεται απότομα..

Σκεφθείτε όμως:

Η ανθρωπότητα είναι ένα ζωνταντό σύνολο.

Η οικονομική ευημερία σε έναν τόπο, όταν αισθητά αυξηθεί, δημιουργεί «διαφορά δυναμικού» και αναπόφευκτα μια ισχυρή «ροή» των φτωχών και εξαθλιωμένων προς τις ευημερούσες Χώρες.

Ένστικτο βιολογικής ευδαιμονίας παρακινεί τους «ανεπτυγμένους» και «πολιτισμένους» λαούς, να εντείνουν με σύστημα και από κοινού τις δυνάμεις τους για διαρκή άνοδο και διαρκή βελτίωση του βιωτικού επιπέδου, αλλά ένστικτο επιβίωσης, και μάλιστα πολύ πιο επιτακτικό και νόμιμο, οδηγεί και τους εξαθλιωμένους λαούς προς τις Χώρες που ευημερούν.

Ένα το κρατούμενο: Στα σχέδια των Κρατών, που αναπτύσσονται οικονομικά, και στο σκεπτικό- στρατηγική τους, πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλαμβάνεται η ευρύτερη ισορροπία της σύνολης ανθρωπότητος. « Μη τα εαυτών έκαστος σκοπείτε, αλλά και τα ετέρων έκαστος»..

Δεύτερο συμπέρασμα: Η οικονομική ανάπτυξη θέλει φρένο. Παράλληλα, οπωσδήποτε να πέφτει το βάρος στην πνευματική καλλιέργεια. Και στην συνακόλουθη λιτότητα..

Τρίτο συμπέρασμα: Ρεαλιστική και άκρως απαραίτητη και επείγουσα είναι, τα ευημερούντα και ανεπτυγμένα Κράτη να λαμβάνουν εγκαίρως πρόνοια για τα καθυστερούντα σε ευημερί ακαι πολιτισμό. Οι όποιοι G8 και G20, όταν κάνουν συσκέψεις, αντί να στέλνουν όπλα στους λαούς και πυραύλους στο Διάστημα, ας φροντίσουν να συντονίσουν τη διδαχή, την εκπαίδευση και τον εκπολιτισμό των καθυστερημένων λαών. Να επισκεφθούν τους τόπους τους και να μεταφέρουν την τεχνογνωσία τους, όχι για να καταχρασθούν τον φυσικό τους πλούτο και να θησαυρίσουν αισχροκερδώς πάνω στην άγνοιά τους (όπως έκαναν οι Ευρωπαίοι του 16-19 αιώνος στην Αφρική κυρίως και την Εγγύς Ανατολή), αλλά για να τους καταστήσουν αξίους να ζήσουν μια ανθρώπινη και πολιτισμένη ζωή. 

Και να φροντίσουν να τους μεταφέρουν Φως Χριστού, που θα τους καταστήσει όντως πολιτισμένους. Οι Σεϊχηδες του Αραβικού Κόλπου και οι Ιρανοί ξύπνησαν κάποια στιγμή και πήραν τον πλούτο τους στα χέρια τους. Τι με τούτο; Τροφοδοτούν και χρηματοδοτούν τους Τζιχαντζιστές και την καταστροφή. Και η αμαρτία βαρύνει τους Δυτικούς, που αμέλησαν να τους εκπολιτίσουν, και στη συνέχεια τους έβαλαν απλώς στο παιχνίδι των συμφερόντων και της συναλλαγής, για να κρατήσουν (όπως φαντάζονται) με τον τρόπο αυτό τις ισορροπίες.

Όταν ξεκινούσε το 1960 η συντονισμένη Ιεραποστολή της Ελλάδος για την Αφρική, ποιος θα μπορούσε να εννοήσει ότι αυτό ήταν η πιο ενδεδειγμένη κίνηση, για την ειρήνη της Ελλάδος και του Κόσμου; !!

Τέταρτο συμπέρασμα: Έστω και τώρα. Ποτέ δεν είναι αργά. Ας ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας. Να στηριχθούμε στις αιώνιες βάσεις και βάθρα της ΕλληνΟρθοδοξίας και να στηρίξουμε με κάθε τρόπο τους ξένους, με ανθρωπιά αλλά και με διαφωτισμό των ψυχών τους.

Να στηρίξουμε και τα παιδιά μας –και τους εαυτούς μας-  στην ορθή φιλοσόφηση και προσανατολισμό της ζωής.

Να πάψουμε να τρώμε τις σάρκες μας για το αν πρέπει να χωριστεί αυτό το έρμο το Ελληνικό Κράτος από την Εκκλησία (αυτό ήταν το πρόβλημα!) ή για το αν πρέπει να απαλλάσσονται οι μαθητές από το Θρησκευτικό μάθημα.

Μου μεταφέρουν Εκπαιδευτικοί του σήμερα, ότι παιδιά μεταναστών ζητούν να παρακολουθούν τα Θρησκευτικά! Και αγνοούν και απορρίπτουν το «προνόμιο» να απαλλαγούν από αυτά!

Θυμηθείτε το φαινόμενο των Κρυπτοχριστιανών, οι οποίοι επέλεξαν να κρυφθούν και να υποκύψουν (υποτίθεται προσχηματικά) στους εισβολείς, με αποτέλεσμα να μετεξελιχθούν σε γενιτσάρους, σε εχθρούς του ίδιου του πολιτισμού, που πριν λίγα χρόνια ήταν φορείς του!!

Πρόσχωμεν!

Ιστορικές οι στγιμές!

Και τα προηγούμενα χρόνια της ειρήνης και της ευμάρειας, επίσης ήταν ιστορικά, αλλά αποτύχαμε να τα ερμηνεύσουμε και να σταθούμε άξιοι των καιρών..

Έστω τώρα.

Με καθαρό νου.

Με ορθή την ψυχή!..

Φιλία-Ευτυχία

Επικοινωνία με όρια..

Όπου αγαπάς να μην πολυπηγαίνεις,

κι όταν πηγαίνεις να μην πολυκάθεσαι,

κι όσο κάθεσαι να μην πολυμιλάς,

κι αν μιλάς, πρόσεχε, να ξέρεις τί λες…

θέλει τέχνη, θέλει μέτρο, θέλει όρια,
θέλει καλή συνταγή η επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας..

Ευχή προς Κύριον Ιησουν

Εὐχὴ εἰς τὸν Σωτῆρα Κύριον,τὸν ἐλευθερωτὴν τοῦ Ἔθνους τῶν Ἑλλήνων

καὶ συμπαραστάτην τῶν κοπιώντωνδιὰ τὴν ἀνέγερσιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους

Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἐλευθερώσας ἡμᾶς ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ διὰ τοῦ τιμίου Σου αἵματος, ὁ ἀναιρέτης τῆς ἁμαρτίας καὶ ἐλευθερωτὴς τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὁ κλειδοῦχος τῆς ἀτελευτήτου μακαριότητος, ὁ εἰπών· «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς»  (Ἰω. η´ 32), ὁ εὔσπλαγχνος καὶ πανευΐλατος καὶ πανοικτίρμων καὶ πολυέλεος Σωτὴρ τοῦ γένους ἡμῶν, ὁ διὰ τῆς Σῆς ἀναστάσεως συνθλάσας τοὺς δεσμοὺς ἡμῶν μετὰ τῆς δουλείας τοῦ ἀλλοτρίου καὶ τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου, ἐπάκουσον νῦν ἡμῶν δεομένων Σου καὶ παράσχου ἡμῖν τοῖς ἐκθύμως δοξάζουσί Σε, τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, ἐλεύθερον καὶ ἀνέσπερον ἦμαρ καὶ δύναμιν τὴν ἐκ Σοῦ ἐκπορευομένην τοῦ ἐφαρμόζειν ἀπαρεγκλίτως τὸ Παύλειον· «Τῇ ἐλευθερία, ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε» (Γαλ. δ´1).

Ναί, Κύριε Παντοκράτορ, ὁ ἐλευθερώσας καὶ τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων ἐκ τοῦ ζυγοῦ τῶν ἀπίστων ἐκγόνων τῆς Ἄγαρ καὶ ἐκ παντὸς αὐτοῦ ἐπιβούλου, βοήθησον ἡμῖν ἐν ἐλευθερίᾳ τὸν βίον διάγειν καὶ τῇ πανσθενεῖ χάριτι Σου συντρίβειν τὰ βέλη τῶν ἑκάστοτε ἐπιβούλων τῆς ἡμῶν ἐλευθερίας καὶ ἀνεξαρτησίας.

Τήρησον ἡμᾶς ἐν ἠθικῇ ἐλευθερίᾳ, τοὺς αἰχμαλώτους τῇ ἀσυδοσίᾳ καὶ κραιπάλῃ καὶ ἐκζητήσει τῶν περιττῶν καὶ οὐχὶ τῶν πρὸς τὸ ζῇν ἀπαραιτήτων.

Ἀποδίωξον ἀφ᾿ ἡμῶν τὴν ἀχλὺν τῆς δουλείας, ἀγνοίας τῶν ἐντολῶν Σου, ψεύδους, ὑποκρισίας, παθῶν ψυχοκτόνων καὶ χαμαιζήλων καὶ πρωτίστως ἐλλείψεως γνώσεως τοῦ ἀληθινοῦ ἡμῶν ἑαυτοῦ.

Ἔτι δεόμεθά Σου, ἐλευθερωτὰ Κύριε, Σῶτερ φιλάνθρωπε· Φώτισον τὰς καρδίας τῶν κρατούντων ἐπιθυμεῖν τὴν ἀνέγερσιν περικαλλοῦς καὶ περιδόξου Ναοῦ τῇ Σῇ Μεταμορφώσει, εἰς ἐκπλήρωσιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους ἡμῶν, καὶ δὴ εἰς περίοπτον τῶν Ἀθηνῶν θέσιν, ὅπερ ὀφείλομέν Σοι καθηκόντως, τῷ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς ἐκ βαρυτάτης καὶ τυραννικῆς δουλείας.

Καθοδήγησον ἡμᾶς εἰς ἐπιστροφὴν εἰς τὰς εὐγενεῖς καὶ τιμίας τοῦ γένους ἡμῶν ῥίζας, ἐξ ὧν ἐβλαστήσαμεν, καὶ ἐν ταὐτῷ τοὺς Ἄρχοντας ἡμῶν, Ἱεράρχας καὶ Κυβερνήτας εἰς τρίβον ἐκπληρώσεως τοῦ Τάματος αὐτοῦ, γενόμενος οὐράνιος ἀρωγὸς τοῦ Ἱδρύματος προασπίσεως ἠθικῶν καὶ πνευματικῶν ἀξιῶν καὶ τοῦ Σωματείου τῶν φίλων τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, ἵνα ἐν μιᾷ φωνῇ καὶ καρδίᾳ δοξάζομεν τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομά Σου, Σῶτερ, Ἐλευθερωτὰ καὶ προασπιστὰ τῶν ἀγαπώντων Σε, καὶ ἐξαιρέτως τοῦ λαοῦ τῶν Ἑλλήνων, τοῦ δοξάσαντός Σε κατὰ τὸ ῥῆμά Σου, ὃν τήρησον ἐσαεὶ ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ ἐλεύθερον καὶ κακῶν ἀνεπίβουλον.

Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,

Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας