Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

ΟΧΙ στα ανέντιμα Τελεσίγραφα


Σάββατο, 27 Ιουνίου 2015

Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ καρδιά τῆς Εὐρώπης

    ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΟ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ
    Ἡ Ἑλλάδα δέν μπορεῖ νά δεχθῆ τό ἐκβιαστικό τελεσίγραφο. Ἡ πρότασι τῶν θεσμῶν γιά συνέχισι τῆς  πολιτικῆς σκληρῆς λιτότητος ὁδηγεῖ  στήν ἔσχατη ἐξαθλίωσι τοῦ  Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. 
Ἡ Ἑλλάδα δέν εἶναι ἁπλᾶ ἰσότιμον Μέλος  τῆς Εὑρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, ἀλλά  εἶναι  ἡ καρδιά τῆς Εὐρώπης. Εἶναι ἡ Εὐρώπη καί μένει πιστή στόν ἑαυτό της, πιστή στή Δημοκρατία, πιστή στό Χριστό, πιστή στά Ἰδανικά καί στίς ἀνώτερες Ἀξίες τῆς ζωῆς.
Δέν εἴμαστε ὑποτελεῖς, ὑπόδουλοι  τῆς Γερμανικῆς πολιτικῆς, τοῦ Σόϊμπλε καί τῶν δολερῶν συνεργατῶν του. Δέν εἴμαστε προτεκτοράτο τῶν Γερμανῶν.
       Ὁ Ἑλληνικός Λαός δέν θά ὑποκύψῃ στούς ἐκβιασμούς τῶν τοκογλύφων δανειστῶν.
Ἔχει βαθύ,  ὑψηλό τό αἴσθημα τῆς ἐθνικῆς   ἀξιοπρεπείας. Ἄς τό χωνέψουν  ἐπιτέλους  οἱ Εὐρωπαῖοι Ἑταῖροι μας ὅτι
         « τοῦ Ἕλληνος ὁ τράχηλος ζυγόν δεν ὑποφέρει».

Καιρός νά σταματήσῃ ἡ ἐξουθενωτική πολιτική λιτότητος, νά μπορέσῃ νά ἀνασάνῃ ὁ
Ἑλληνικός Λαός.


Καιρός νά προλάβουν καί νά διορθώσουν τίς ἐκβιαστικές προτάσεις τους οἱ δανειστές !

Ἄς προσέξουν οἱ Εὐρωπαῖοι Ἑταῖροι !
Νά ἀποσύρουν ἔγκαιρα τό ἐκβιαστικό τους τελεσίγραφο, διότι, ἄν σταματήσῃ νά κτυπᾶ ἡ καρδιά τῆς Εὐρώπης, δηλαδή ἡ Ἑλλάδα, τότε ἀσφαλῶς πολύ σύντομα θά διαλυθῆ, θά πεθάνῃ καί ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωσις.
Μέ τό Δημοψήφισμα δέν ζητοῦμε τήν ἔξοδό μας ἀπό τό σπίτι μας, ἀλλά ζητοῦμε νά λυτρωθοῦμε ἀπό τά ὑφεσιακά μέτρα καί ἀπό τήν ὑποδούλωσι. Λέμε ΟΧΙ στό ἐκβιαστικό τελεσίγραφο τῶν τοκογλύφων δανειστῶν.
    ΜΟΝΟΝ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΙ θά ποῦν «Ναι» στήν  ὑποδούλωσι.
   ΟΙ ΣΥΝΕΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
Ὁ ὑπερήφανος Ἑλληνικός Λαός καλεῖται
νά βροντοφωνάξῃ:
ΟΧΙ στούς ἐκβιασμούς.
ΟΧΙ στούς τοκογλύφους.
ΟΧΙ στήν ἐξαθλίωσι.
ΟΧΙ στήν ὑποδούλωσι.
ΟΧΙ στό ἐκβιαστικό τελεσίγραφο τῶν θεσμῶν.
       Εἶναι καιρός νά ἀποφασίσῃ ὁ Κυρίαρχος Ἑλληνικός Λαός, νά ΑΠΟΦΑΣΙΣΗ καί νά διαφυλάξῃ τήν ἐθνική Ἀξιοπρέπεια καί τήν
 ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

 http://newanapalmoi.blogspot.gr/2015/06/blog-post_27.html

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Αθώα παιδιά..

Σάββατο απόγευμα.

Πήγαινα προς το μικρό παρεκκλήσι, που θα λειτουργούσε την άλλη μέρα, σε Συνοικία των Αθηνών, για σχετικές προετοιμασίες...

Στο πεζοδρόμιο περπατούν γιαγιά, μητέρα και δύο δίδυμα αγοράκια, σγουρομάλλικα, μελαχροινά, συμπαθητικά. Ο Γιώργος και ο Παύλος, όπως έμαθα.

Εγώ, απορροφημένος από τις έγνοιες μου, προσπέρασα βιαστικά.

Ο Γιωργάκης όμως με πρόσεξε:
-Γειά παπούλη! Ευαλιστούμε που μας τατίσατε!..
-Τί είπες;


Παρεμβαίνει η μητέρα.
-Νομίζει ότι είσθε ο ιερέας, που τους βάπτισε και σας ευχαριστεί. "Ευχαριστούμε που μας βαπτίσατε" σας λέει.

-Τί τάξη πάτε στο Σχολειό παιδάκια;
-Τώρα θα πάνε στα νήπια..

Κι ωστόσο οι αγνές ψυχές τους νιώθουν τη μεγάλη ευεργεσία του Βαπτίσματος! 

Ας λένε οι άλλοι για τάχα ανωριμότητα και ελευθερία.
Νά η ελευθερία..

ΥΓ. Για να συμπληρώσω το θέμα περί Νηπιοβαπτισμού: Ναι, συμφωνώ να μην βαπτίζονται στη βρεφική ηλικία, τα παιδια των ψυχρών και αδιαφόρων "χριστιανών". Και η Εκκλησία θα μπορούσε ίσως να βρει τρόπο να "βγει από πάνω" και να αρνείται την βαπτιση! Το μικρό παιδί είναι προέκταση του γονιού του. Ο γονιός το νηπιοβαπτίζει, διότι έχει την αρμοδιότητα και εξουσία του Επιτρόπου, καθώς και κάνει πλείστες άλλες επιλογές (εμβόλια, ιατρικές εξετάσεις παρεμβάσεις, καθορισμό του ονόματος του παιδού -τί πιό προσωπικό κλπ)  Ωστόσο, αν ο γονιός είναι ανεπαρκής χριστιανός, κρύος, αδιάβαστος.. είναι μάταιο (τολμώ να πω) το Βάπτισμα του νηπίου, ακόμη και "επιβλαβές" (παραφρονών λαλώ).. 

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015

Αγώνας ή Χουζούρι;



 Κάτι θα σκεφτώ να κάνω. Δεν είναι δυνατόν. Πρέπει κάποια κίνηση να κάνω. Θα το βρω. 


Παιδά, καλά τη βρήκαμε εδωπέρα! Εκκεχειρία! Χουζούρι!  Το καλύτερο! 

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

προσκυνητάρι μέσα στο χάος..

Εδώ και δυο χρόνια - από την ώρα που το παρατήρησα, το συμπάθησα και άρχισα να το φροντίζω ένα εκκλησάκι στη συμβολή Αλεξάνδρας και Βουρνάζου. Δεν ξέρω από πότε υπήρχε.



Ο κουλουράς στην ίδια γωνία,  που με είδε μια δυο φορές,  με ρώτησε αν είμαι συγγενής ή αν γνώριζα τον εκλιπόντα!!

Ξαφνιάστηκα λίγο, γιατί δεν είχα σκεφτεί καθόλου ότι μπορεί να ανήκει σ' έναν κεκοιμημένο!.. Του είπα "όχι" ..απλά μ' αρέσει..
(Βασικά γιατί είχε μέσα μια  εικόνα του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου, με τη σκέψη ότι ήταν αφιερωμένο σ' αυτόν.. αλλά και επειδή πριν λίγο καιρό -τότε- είχε γίνει μπροστά μου κι ένα τροχαίο αρκετά τραγικό, με τη σκέψη να μας φυλάγει ο Θεός και από αυτό το κακό..) 
Ο κουλουράς μου είπε ότι ήταν για ένα παλικάρι από το χωριό του, από την Εύβοια- αστυνομικό 28-30 ετών, που τον σκότωσαν "κλεφτρόνια" σ' εκείνο το σημείο το 1997.
Μέσα είχε επιπλέον μια εικόνα της Παναγίας και ακόμα δυο μικρές, του Αγίου Νεκταρίου και του Αγίου Σπυρίδωνα, τους οποίους επίσης αγαπώ.. 
Κι έτσι το έκανα με χαρά... 
Το χαίρονταν και ο κόσμος.. 
Έβρισκα κέρματα, λουλούδια, λάδι.. άλλοι έκαναν   το σταυρό τους, άλλοι το φωτογράφιζαν, άφηναν λάδι, το άναβαν το καντήλι..
Πριν από λίγο καιρό κάποιος πήρε το τζαμάκι από μπροστά.. Αγόρασα άλλο.. 
Σήμερα έλειπε το τζάμι, όλες οι εικόνες, το καντήλι, ενώ  το λάδι της καντήλας ήταν χυμένο μέσα στο εκκλησάκι..
Τι μπορεί να έγινε;;  
Κάποιος να πήγε να το ανάψει, να έκανε ζημία (αδικαιολόγητη βέβαια τόση!)  και να πήρε να τα καθαρίσει; 
ή ..κάποιος από κακό;;

Λέω να προσπαθήσω να το ξαναστήσω... 

Λ.Σ. Δελφινάκι

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Σαν τέτοιες μέρες..



Αρνήθηκε να συνεργαστεί με τις δυνάμεις κατοχής και να καταδώσει πατριώτες.

Γι αυτόν ο πόλεμος συνεχιζόταν και μετά την ατιμωτική συνθηκολόγηση και κατάληψη της Κρήτης.

Όταν έμαθε ότι έρχονται να τον συλλάβουν για εκτέλεση, δεν διέφυγε στο βουνό, όπως του πρότειναν τα αδέρφια του. «Αν φύγω, κάποιος άλλος θα πάρει τη θέση μου, κι αυτό είναι άδικο», είπε στ αδέρφια του.
Έμεινε, συνελήφθη, αρνήθηκε να διαπραγματευθεί για τη ζωή του, προδίδοντας ιερά και όσια. Και εκτελέστηκε.

Ανήμερα της εκτέλεσης, ο Σπυρίδων Καπετανάκης έτειλε στη Δώρα, τη σύζυγό του, που άφηνε με 4 ανήλικα παιδιά, το παρακάτω γράμμα της φωτογραφίας.

 


Ιούνιος 14.6.1942
Δωραν Καπετανάκη Πόμπιαν (Ηρακλείου)
Δώρα μου, συγχώρησέ μου και ο Θεός να σας συγχωρήση.
Φίλησέ μου τα παιδά, γονείς και αδέλφια.
Τυφεκίζομαι υπέρ πίστεως και πατρίδος.
Εκοινώνησα
Σε φιλώ
Σπύρος


Σήμερα, δυστυχώς, η καλοπέραση, η φιλοζωϊα, η έκπτωση από τα ανώτερα ιδιανικά και την ανώτερη, χριστιανική θεώρηση της ζωής, μας έχουν οδηγήσει στην περίφοβη δουλική νοοτροπία, που συνιστά : όταν εκβιάζουν την πατρίδα σου, εσύ απλά την παραδίδεις!


Ας δει ο καθένας από εμάς τους νεώτερους τη φωτογραφία του κι ας διαβάσει το γράμμα του.

Ας αναλογιστεί την ηρεμία που προδίδει το τελευταίο του σημείωμα προς την οικογένειά του, τη σύζυγο και τα ανήλικα παιδιά του.

Με εξαιρετικά λιτό τρόπο εκράζει τη σταθερότητά του στα ιδανικά του Γένους.

Ζητάει συγγνώμη από τη σύζυγο, διότι θα της στερήσει τον εαυτό του.. Αλλά και γενικότερα για τα αναπόφευκτα της συμβιώσεως. Αμοιβαία συγχώρηση εν όψει του άνω Κριτηρίου.

Και προπαντός: Την πληροφορεί ότι ετοιμάσθηκε! Κοινώνησε!

Να είναι παρηγορημένη και ήσυχη..   





Κι ας σκεφτεί μετά πόσο θράσος και ψυχική αναλγησία πρέπει να έχει ένας πρωθυπουργός κι ένα κοινοβούλιο κι ένας λαός πίσω από αυτούς, να σου λένε, σε τούτη τη γη, που έχει ποτιστεί με το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων ηρώων σαν τον Σπυρίδωνα Καπετανάκη, ότι εκβιάστηκε και όφειλε να παραδώσει την πατρίδα και τον λαό και τους επιγενομένους σαν κοπάδι για σφαγή..
διακριτικά διασκευασμένο κείμενο, με γνώμονα την μη κομματική χροιά, από πηγή:

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

Διπλωματούχες ΕΕΣ σήμερα

Το Σάββατο 06 Ιουνίου 2015 
θα τελεσθεί Θ.Λειτουργία στο παρεκκλήσιο του Ερυθρού Σταυρού Αθηνών (Αγ.Αικατερίνη) 
ώρα 7.00'-9.30'πμ 


Το σημαντικό με αυτή τη Θ.Λειτουργία είναι, ότι την διοργανώνουν οι διπλωματούχες νοσηλεύτριες της Ανωτέρας Σχολής Αδελφών Νοσοκόμων του Ερυθρού Σταυρού, ως ευχαριστήρια Θ.Λειτουργία, διότι μετά από πολλά χρόνια αναμονής, αναγνωρίσθηκε τις μέρες αυτές, εντελώς απρόσμενα, η νομοτυπία του διπλώματός τους από την Πολιτεία.
Πρέπει να σημειώσουμε, ότι η Σχολή αυτή του ΕΕΣ ήταν πρωτοπόρα στην Ελλάδα και απέκτησε συν τω χρόνω ύψιστο κύρος. Απόφοιτες της Σχολής, σε όποιο Νοσοκομείο και αν ειργάζοντο, έφεραν στη θέση της καρδιάς τους το επίρραμμα ΕΕΣ.
Πάνω σταδικά της χνάρια δημιουργήθηκαν και άλλες σχολές αδελφών νοσοκόμων στα νοσοκομεία των μεγάλων πόλεων και από αυτήν βασικά προήρχοντο οι διδάσκουσες.
Μετά το 1977 οργανώθηκαν τα ΤΕΙ ως κρατικά πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Χρονολόγιο:
1911. Ιδρύεται η Πρώτη Πρακτική Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων, μονοετούς φοίτησης με στόχο την ουσιαστική συμβολή του Συλλόγου στην υγειονομική υπηρεσία για την περίθαλψη και νοσηλεία των τραυματιών του πολέμου (1912-13). Η Σχολή αποτελεί κίνητρο για την ανάπτυξη της νοσηλευτικής εκπαίδευσης στη χώρα. Διευθύντρια η 22χρονη Αθηνά Μεσολωρά.
1914. Έναρξη Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Ιδρύεται η  Σχολή Επικούρων Αδελφών Νοσοκόμων, διετούς φοίτησης και χορηγείται η πρώτη Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος στην Ελλάδα.
1923. Ιδρύεται η Σχολή Διπλωματούχων Αδελφών Νοσοκόμων και Επισκεπτριών του ΕΕΣ. 
πλαϊνή όψη της Σχολής & μπροστά της το Εκκλησάκι της Αγ.Αικατερίνης
Τέλος, ας διδαχθούμε από τον τρόπο ενεργείας των διπλωματούχων της Σχολής του ΕΕΣ.
Δεν οργάνωσαν πάρτυ, αλλά Θ.Λειτουργία.
Ούτε παρέτρεξαν εύκολα το γεγονός, γιά να τρέξουν να εγγραφούν στις Νομαρχίες..
Έτρεξαν στον Θεό μας και στην Αγία τους, την Αγία Αικατερίνη, για να πουν το «ευχαριστώ».
Σκέπτομαι: Αν αύριο ξαφνικά βγούμε απ’τη μέγγενη των Τοκογλύφων. Πόσοι από τους Έλληνες θα τρέξουν στην Εκκλησία, να δοξολογήσουν το Θεό;
Και το εννοώ ως πιθανό να συμβεί η λύτρωσή μας. Και μελαγχολώ προαισθανόμενος το αποτέλεσμα του 90% (των λεπρών ψυχών)..   

Τί θα πει ο κόσμος..


Τρίτη 2 Ιουνίου 2015

Ανατείνωμεν νουν και καρδίας

Στις δύσκολες ώρες που περνάμε, σε κάθε δύσκολη καμπή της ζωής μας, αλλά ιδιαίτερα και του Γένους, το πιό αποτελεσματικό μέσο αντιμετώπισης είναι η προσευχή.

Τις ειδήσεις τις υφιστάμεθα, για να μας περνούν μηνύματα και να μας καθηλώνουν σε απελπισία.

Τους άρχοντες τους μπουχτίσαμε με τα ψέματα και τις παλινωδίες τους, με την μανία της εξουσίας, που τους διακατέχει και τη δουλικότητα έναντι των ξένων. Για το λαό καμιά φροντίδα. Μόνο μαστίγιο και ..φόρους!

Τις φιλοσοφίες τις αηδιάσαμε. Πόσα λέγαμε τότε στη Μεταπολίτευση, ότι φταίει το Σύστημα, ότι θα δούμε καλύτερες μέρες με τη δημοκρατική συμμετοχή, ότι θα έρθει η άνοιξη στην Ελλάδα, ότι θα υπάρξει εθνική κυριαρχία και εθνική αξιοπρέπεια.

"Όλοι μας γέλασαν φοβερά, μας σπάσαν της ψυχής τα φτερά" έλεγε παλιά το τραγούδι του Κατηχητικού.

Και ο Ψαλμωδός θεόπνευστα από παλιά: "μη πεποίθατε επ'άρχοντας επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία".. Δεν υπάρχει σωτηρία, ούτε ελπίδα, μηδέ προκοπή από τους ανθρώπους, τους ευτελείς και αδύναμους.. 

"Έλπισον επί τον Θεόν"!

Εκείνος είναι, ο "δρασσόμενος τους κακούς εν τη πανουργία αυτών" (τους αρπάζει απ'τα μουτρα μέσα στα ίδια τα τεχνάσματα και τις καλοσχεδιασμένες μηχανορραφίες τους). Εκείνος είναι, που "αθετεί λογισμούς εχθρικών λαών, και αθετεί βουλάς αρχόντων".. (Αθετώ μια συμφωνία σημαίνει ότι δηλώνω την παραίτησή μου από τις δεσμεύσεις της, δηλώνω οτι δεν θα την τηρήσω. Στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι σα να λέει ο Θεός: επειδή σιωπούσα μακροθυμών, κάνετε μιά συμφωνία μαζί Μου μόνοι σας! Και θεωρήσατε ότι δεσμεύθηκα στο να πραγματοποιηθή. Ε, λοιπόν, διακόπτω τη σιωπή μου -εδώ είναι το κυριαρχικό μου μεγαλείο: σας άφησα να βαυκαλίζεσθε με τον εγωϊσμό και την κακία σας- και τώρα δίνω μιά και τα διαλύω όλα. Δεν υπέγραψα ρητώς! Δεν με ρωτήσατε! Άκυρα όλα!)

Προπαντός, Εκείνος είναι η πηγή της ζωής, Εκείνος είναι η ζωή και το φως και το πλήρωμα των καρδιών ημών και η ειρήνη του κόσμου. 

Πιάσε το Ψαλτήρι, πιάσε στο Συναξάρι και τις Ακολουθίες των Αγίων. Επικάλεσαι τον Θεόν τον ισχυρόν τον ζώντα! 

Αυτή είναι και η μέγιστη αξία και προσφορά των μοναχών.. 
Ας τους ακολουθήσουμε..

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

Πεντηκοστή



«Ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδόν»..
Αὐτὸ τὸ φρόνημα τῆς κοινωνίας, ἡ αἴσθηση ὅτι δὲν μᾶς χωρίζουν οἱ διαφορές μας, εἶναι ποὺ πιστοποιεῖ τὴν συγγένειά μας μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὴν ἐγγύτητά μας μαζί Του, τὸ ἂν ὑπάρχει κάπως στὴ ζωή μας.
Δέν μᾶς χωρίζουν οἱ ἀντιθέσεις μας. Δέν μᾶς χωρίζουν τὰ λάθη τῶν ἄλλων. Ἀλλὰ εἴμαστε ὅλοι μαζί. Μᾶς ἑνώνει ὁ ἕνας καὶ κοινὸς στόχος. Μᾶς ἑνώνει ἡ κοινὴ προσδοκία. Μᾶς ἑνώνει αὐτό τὸ ἲδιο Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο περιμένουμε νὰ λάβουμε.
Ὅταν νοιώθουμε ἀνυπέρβλητες δυσκολίες, ὅταν νοιώθουμε ξένοι καὶ ἔρημοι στὸν κόσμο, τότε ἀπουσιάζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Αὐτὴ ἡ χαρά, ποὺ νοιώθουμε ὅταν εἴμαστε μαζὶ στὴν Ἐκκλησία, «ὁμοθυμαδόν», «ἐπὶ τὸ αὐτό», προσδοκῶντας τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι ποὺ δικαιολογεῖ τὴν παρουσία μας στὴ Θεία Λειτουργία.
Ὑπάρχει καὶ ἕνα δεύτερο στοιχεῖο, τὸ ὁποῖο κρύβεται πίσω ἀπὸ τὴν ἔκφραση ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἦρθε «ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας», σὰν ἕνα ρεῦμα ἀπότομο.
Αὐτὸ ἐκφράζει τὴν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Δὲν εἶναι μόνο ὅτι γίνεται δυνατὸς ὁ χριστιανός, ἀλλὰ ὅτι αἰσθάνεται τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μπορεῖ τὰ πάντα νὰ ἀλλάξει γύρω του, ἀλλὰ μπορεῖ καὶ νὰ ἀλλάξει καὶ τὰ πάντα μέσα του.
Μετά, λοιπόν, τὴ δική μας κοινωνία καὶ ἑνότητα ἔρχεται ἡ αἴσθηση τῆς ξαφνικῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, ποὺ παρεμβαίνει θαυμαστῶς καὶ εὐεργετικῶς στὴ ζωή μας.

Σεβ.Μεσογαίας Νικόλαος, 2015