Γερο-Παναής στην Κύπρο

Ο Παναγής γεννήθηκε στη Λύση της Μεσαορίας Κύπρου στις 15 Αυγούστου του 1905, γι αυτό και πήρε το όνομα του από την Παναγία.

Πέθανε πρόσφυγας στη Λάρνακα, στις 30 Δεκεμβρίου του 1989, ώρα 3.15’πμ, σε ηλικία 84 ετών.

 

Αγιασμένος άνθρωπος, με το χάρισμα της παρηγορίας και παρακλήσεως των ψυχών.

Ο Π.Τρεμπέλας όταν βρέθηκε στην Κύπρο, στην Λύση, και άκουσε και είδε, είπε: άνθρωπος όντως του Θεού.

Είχε και δύο αδέλφια, που ασκήτευαν μαζί του στον κόσμο, τον Βασίλη και την Τρυφωνού.

Ωστόσο, εκείνος έλαβε το χάρισμα να αναπαύει ψυχές..

Θα τολμούσα να πω ότι ήταν ένας άγιος Παϊσιος εντός του κόσμου!..  

Έζησε κοντά μας άνθρωπος με ακατάσβεστη πνευματική δίψα που λεγόταν Παναής.

Δεν είχε σχήμα μοναχικό, και ζούσε ασκητικά.

Δεν ήταν κληρικός, και πονούσε τον λαό.

Δεν είχε πτυχία, και καθοδηγούσε μορφωμένους.

Πατούσε στη γη, και μας μετάγγιζε ουρανό.

Ψηλαφούσε τον Θεό, και γνώριζε σε βάθος τα ανθρώπινα.

Ακολούθησε τον δρόμο της αγαμίας από αγάπη προς τον Χριστό, και ένωνε διχασμένα ανδρόγυνα.

Νήστευε σαν ερημίτης, και δεν απέρριπτε τους αδυνάτους.

Ζούσε τον Θεό στην καρδιά του, και μετέδιδε σ’ όλους τη χάρη Του την επουράνια.

Στις 30 Δεκεμβρίου 1989, στις 3.15′ το πρωί, όταν ο κόσμος κοιμόταν μέσα στο σκότος της νύκτας, ο παππούς Παναής αναγεννάτο ώριμα και τέλεια στον κόσμο του Φωτός, όπου «ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός».

Μετέβαινε από τον θάνατο στη ζωή, για να συνεχίσει πιο έντονα αυτό που ζούσε μ’ ολόκληρη την ύπαρξή του: τον πόθο της ατέλευτης χαροποιού ένωσης με τον Θεό και εν Αυτώ με τον κόσμο ολόκληρο, τον κατεξοχή ακαταμάχητο πόθο, που είναι έκφραση καιομένης από αγάπη καρδίας.
Και μεις, μένουμε ακόμα στον «κόσμον τούτον της βασάνου.

Πηγή: Πρεσβ. Ανδρέα Αγαθοκλέους. Εμπειρία Αγιότητος. Ταπεινή καταγραφή του βίου, της θαυμαστής πολιτείας και των θεοπνεύστων λόγων του παππού Παναή από τη Λύση. Έκδοση Ορθόδοξο Πνευματικό Κέντρο Αγίου Γεωργίου Μακρή. Λάρνακα 2005

http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/2014/09/blog-post_29.html

Λόγια του θεοφώτιστα: 

«Αφήνουμε την καρδιά μας να καταθλίβεται με την προσκόλληση στα επίγεια, διότι δεν είναι κυριευμένη από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Γι 'αυτό, όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε, μας πιάνει κατάθλιψη. Ευτυχής είναι εκείνος που είναι ευχαριστημένος με ότι έχει και ότι είναι, ει δ' άλλως όσα και να έχει, δεν είναι στην πραγματικότητα ευτυχισμένος».

«Ταπείνωση είναι να νεκρώσουμε το θέλημά μας. Να θέλουμε ότι θέλει ο Θεός. Να γίνουμε γεφύρι να περνούν όλοι από πάνω μας. Ας μου κάμνει ο άλλος τον έξυπνο, κι άς με ξεγελά στα υλικά. Ο Θεός να τον συγχωρέσει».

«Σε ξάγρυπνους τσοπάνηδες αποκάλυψε ο Θεός το γεγονός της Γέννησης. [...] Η αγρυπνία καθαρίζει το νου και γλυτώνει έτσι ο άνθρωπος από τον πειρασμό. Και στον ύπνο μας πειράζει ο σατανάς και μαραίνει τη σάρκα μας. Χιόνι γίνεται το πλάσμα (ο άνθρωπος), όταν αγρυπνήσει δύο-τρείς μέρες».

http://paterthanasios.com/post/%CE%A1%CE%97%CE%A4%CE%91-%CE%91%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%9D

Ο Παναής έλεγε στους Λυσιώτες: «Τι κρίμα που χτίζετε μεγάλα σπίτια, Τούρκοι θα τα κατοικήσουν». Άρα, είχε αίσθηση ότι έρχεται κακό στον τόπο. Το ίδιο, κι ο χωριανός μου ο ψάλτης. Λίγο πριν την εισβολή, άρχισε να κλαίει, κι όταν η κόρη του η Μηλού τον ρώτησε 'γιατί κλαίει' αυτός της απάντησε: «Αχ κόρη μου, Τούρκοι θα ’ρθουν στο χωριό μας και θα γίνουμε πρόσφυγες». «Τι λες πατέρα, θα μείνουμε για πάντα πρόσφυγες»; «Όχι, της είπε, όταν ακούσετε ότι ιδρύθηκε στην Τουρκία μία καινούρια χώρα, που θα λέγεται Κουρδία, τότε να ξέρετε ότι θα επιστρέψουμε όλοι πίσω. Αλλά μέχρι τότε, πολλοί θα πεθάνουν με την πίκρα της επιστροφής και θα μείνουν πρόσφυγες». «Και μέχρι πού θα ’ρθουν οι Τούρκοι, πατέρα»; «Μέχρι τον Αστρομερίτη» της απάντησε.
http://kaparispan.blogspot.gr/2012/05/blog-post.html